آنچه در ادامه می‌آید نسخه‌ای از یک پیشنهاد برای “پرورش ماهی آزاد” است، که می‌خواهم قبل از ارسال آن به محیط‌بانان، گروه‌های حفاظت از محیط زیست، دولت‌ها و هر کس دیگری که ممکن است مایل به حمایت از این سرمایه‌گذاری باشد، به این انجمن نشان دهم. این می تواند بزرگ باشد. می تواند بسیاری از مشکلات را برطرف کند و به افراد زیادی غذا دهد. من برای ثروتمند شدن تلاش نمی کنم. من قصد ندارم این ایده را ثبت اختراع کنم. رومی‌ها ماهی قزل آلا را در استخرها پرورش می‌دادند و زمانی که از اقیانوس بازمی‌گشتند، آنها را برداشت می‌کردند، که در اصل موضوع این است. به نظر می رسد که در طول پیشرفت های تمدن مدرن، ما فراموش کرده ایم که چگونه کارها را به روش آسان انجام دهیم. چیزی که من دوست دارم این است که مردم این ایده را در سطح وسیع اجرا کنند، شاید همه ما ماهیگیران درگیر شویم. لطفاً در نظر داشته باشید که این یک نسخه پیش‌نویس است و برای گروهی از مخاطبان با پیشینه‌های مختلف نوشته شده است. 
مردم باید شیوه بهره برداری از ماهی آزاد برای غذا را تغییر دهند. چیزی که من پیشنهاد می کنم این است که “ماهی آزاد آزاد” را پرورش دهیم. به یک منبع آب سرد و به دنبال آن یک جوجه کشی، استخرهای پرورش، کارخانه فرآوری ماهی نیاز دارد و سپس به سمت پایین به سمت دریا جریان می یابد. ما گونه‌های مناسبی از طعمه ماهی ها را در استخرهای جوجه‌آوری و پرورش پرورش می‌دهیم، زمانی که آماده مهاجرت شدند به سمت اقیانوس شنا می‌کنند. پس از تغذیه و رشد به اندازه بالغ، آنها در یک دوره تخم ریزی باز می گردند و مستقیماً به کارخانه فرآوری شنا می کنند.
این روش نسبت به شیوه های فعلی مانند آبزی پروری در قفس توری و ماهیگیری تجاری مزایای زیادی دارد. بزرگترین امید من این است که روزی جایگزین هر دوی این صنایع ناپایدار شود. با برداشتن این فشارهای غیرضروری از ذخایر وحشی و بومی خود، ممکن است در واقع شانس حفظ آنها را قبل از ناپدید شدن داشته باشیم.
گونه ما آسیب قابل توجهی به نژادهای مختلف ماهی قزل آلا آندروموس و ماهی کپور وارد کرده است. برداشت بیش از حد ذخایر وحشی و اثرات تخریب زیستگاه تعداد آنها را تا حد زیادی کاهش داده است. بسیاری از نژادهای ماهیان وحشی از بین رفته اند و بسیاری دیگر در خطر هستند. هر یک از این نژادها در طول زمان تکامل یافته اند تا از شرایط محیطی منحصر به فرد خود استفاده کنند. هر کدام غیر قابل تعویض هستند.
امروزه حتی مسیرهای بزرگ سواحل غربی آمریکای شمالی در حال کاهش است. پیش از این مرز در تاریخ نه چندان اخیر، تخریب ماهی قزل آلا اقیانوس اطلس و ماهی قزل آلای رودخانه ای شرقی اقیانوس اطلس کانادا و شمال شرقی ایالات متحده رخ داده است. با بازگشت به گذشته نه چندان دور، شاهد ناپدید شدن ماهی قزل آلا در بسیاری از رودخانه های انگلستان و اروپا هستیم. هر جا که جمعیت گونه ما به دلیل پیشرفت های عمومی صنعتی شدن منفجر شده باشد، ماهی قزل آلا به دلیل اثرات عمومی صنعتی شدن کاهش یافته است.
حتی با کنار گذاشتن سدها، گرمایش جهانی، آلودگی، جنگل زدایی، آبیاری و کشتار گسترده تجاری این ماهیان وحشی، تهدید جدیدی برای بقای آنها پدیدار شده است. ما در حال حاضر این ماهی ها را مانند دام پرورش می دهیم و سعی می کنیم آنها را به عنوان راهی برای کنترل و بیمه تولید، اهلی کنیم. من قصد ندارم مطالعاتی را که نشان می دهد آبزی پروری در قفس خالص خوب است با مطالعاتی که می گویند آبزی پروری در قفس خالص شاید چندان خوب نیست مقایسه کنم. من صریحاً می خواهم بگویم که آبزی پروری در قفس خالص ماهی انگز قزل آلا وحشی را می کشد و محیط زیست آنها را آلوده می کند، درست همانطور که ماهیگیران، محیط بانان، گروه های حفاظت از محیط زیست و اعضای نگران جامعه علمی سالهاست که به شما می گویند. ما به یک راه حل برای این مزخرفات و سریع نیاز داریم.
من هیچ اعتباری برای کشف این ایده قائل نمی شوم. من آن را اختراع نکردم و به دنبال ثبت اختراع یا کنترل آن نخواهم بود. واقعیت این است که رومی ها من را شکست دادند. با این حال، می‌خواهم مردم آینده‌نگر این دنیا را متقاعد کنم که راه بهتر، ارزان‌تر، آسان‌تر و پایدارتری برای پرورش این ماهی‌ها وجود دارد. بزرگترین امید من این است که بتوانیم آبزی پروری در قفس توری، ماهیگیری تجاری و مکمل های جوجه کشی ماهی های وحشی را حذف کنیم. این ماهی‌های وحشی متعلق به رودخانه‌های آنها هستند و هدیه‌ای برای گروه‌های کاربری سنتی مانند مردم بومی، ماهیگیران ورزشی، خرس گریزلی و عقاب‌های طاس هستند.
پرورش ماهی آزاد :
هر کسی که تا به حال شاهد دویدن ماهی قزل آلا “تقویت یافته” بوده است، نیازی به مدرک دیگری مبنی بر امکان پذیر بودن آن ندارد. در حال حاضر این یک مدیریت استاندارد شیلات در سواحل اقیانوس آرام آمریکای شمالی است، جایی که ماهیگیران، بومیان و علاقمندان تجاری به طور یکسان تقاضای ماهی برای جایگزینی ذخایر وحشی به شدت کاهش یافته را دارند. میزان بقای این تخم‌ها بسیار بیشتر از وحشی است، بنابراین برای تولید تعداد معینی ماهی به مواد ژنتیکی کمتری نیاز است. من رودخانه‌هایی را چنان پر از کوهوهای جوجه‌کشی دیده‌ام که یکی پس از دیگری از دماغه تا دم شنا می‌کردند و به آرامی به سمت محل تخم‌ریزی که متعلق به پسرعموهای وحشی‌شان است، شنا می‌کردند. این باید به طور جدی تخم ریزی ماهی های وحشی را مختل کند، فقط تعداد زیاد ماهی های جوجه کشی استخر ژن را تحت تأثیر قرار می دهد.
چگونه من کار می کند؛ ماهی قزل آلا مهاجر با ترکیب شیمیایی منحصربه‌فرد آب‌های خانه‌شان «حک شده است». وقتی به بلوغ رسیدند، این عطر را دنبال می‌کنند و آن را از طریق جریان‌های اقیانوسی، به رودخانه‌ها و در نهایت به محل تولدشان می‌جویند. طبیعت به منظور تنوع ژنتیکی و بهره‌برداری از مکان‌های تخم‌ریزی که قبلاً در دسترس نبوده‌اند، نرخ سرگردان کم (شاید 2%) را مجاز کرده است. این سیستم خانگی بسیار دقیق است. آکواریوم ونکوور ماهی قزل آلا چشم جورابی دارد که به یک استخر سیمانی با آب شور معطر که از طریق آن پمپاژ شده و به ورودی بورارد می‌آید، می‌آید!
این ماهی های جوجه کشی در صادرات ماهی ممکن است فاقد بسیاری از جنبه های ماهی وحشی مانند تنوع ژنتیکی و تمایل به حمله به مگس باشند. اما یک جنبه ای که همه ما می توانیم در مورد آن توافق داشته باشیم این است که طعم آنها شبیه یک ماهی وحشی است. این ماهی ها در اقیانوس ها از پلانکتون، طعمه ماهی و میگو تغذیه می کردند. تعقیب می کنند و می کشند تا بخورند و رشد کنند. گوشت آنها پر از مواد مغذی اقیانوس، عناصر کمیاب و مواد معدنی است که از طریق زنجیره غذایی انباشته شده اند. کارتنوئیدهای میگو به گوشت آنها رنگ غنی می بخشد. روغن های غنی از امگا 3 آنها را از دمای پایین آب های عمیق و غنی که در آن تغذیه می کنند محافظت می کند.
همانطور که معلوم شده است این ماهی های جوجه کشی منبع غذایی خوبی هستند، آنها به سادگی به رودخانه هایی با ذخایر ماهی وحشی تعلق ندارند. در حالت ایده آل، زمانی که آنها به خشکی باز می گردند، باید همه آنها را جمع آوری کنیم و روی سرشان ببندیم. سپس باید روده، آبشش و خونریزی همه آنها را فوراً انجام دهیم تا گوشت در شرایط عالی حفظ شود. پس از آن باید آنها را مصرف کنیم. یک سیستم ساده برای تولید این ماهی ها شامل یک منبع آب، یک جوجه کشی، استخرهای پرورش و یک کارخانه فرآوری ماهی است که همگی به ترتیب به پایین تپه سرازیر می شوند. هنگامی که ماهی ها برمی گردند، در شرایط عالی و حداکثر اندازه، مستقیماً به داخل کارخانه فرآوری شنا می کنند. ما دنبال ماهی نمی‌گردیم و تا بزرگسالی به آنها غذا نمی‌دهیم. ما آنها را از تخم بیرون می آوریم، اجازه می دهیم طبیعت از آنها مراقبت کند، سپس آنها به سمت ما باز می گردند و ما آنها را می خوریم.
از طریق انتخاب گونه‌ها و نژادهای مختلف ماهی‌های آزاد، می‌توان زمان بازگشت ماهی را تغییر داد. مثلا؛ یک مرکز در سواحل غربی کانادا می تواند از پنج گونه ماهی قزل آلا اقیانوس آرام (شاه، کوهو، سوکی، کام و صورتی) و قزل آلای فولادی (رنگین کمان) پشتیبانی کند. گیاهان را می‌توان از ماهی‌های زودهنگام از سیستم‌های رودخانه‌های بزرگ، و بعداً از سیستم‌های کوچک‌تر تولید کرد. Steelhead بسته به شرایط رودخانه های بومی خود تقریباً در هر ماه از سال اجرا می شود. بنابراین با انتخاب صحیح تخم‌ها و میلت‌ها از جمعیت‌های مختلف ماهی‌های بومی، می‌توانیم ماهی‌های جوجه‌کشی را در تمام طول سال برای غذا ایجاد کنیم. در ساحل شرقی آمریکای شمالی، می‌توانیم با ماهی قزل آلا آزاد اقیانوس اطلس و قزل‌آلای رودخانه‌ای شرقی کار کنیم. در سواحل شمالی بزرگ کانادا، و همچنین در گرینلند و سایر مناطق شمالی، ممکن است ذرات قطبی رشد کنند. در اروپا ماهی آزاد اقیانوس اطلس و قزل آلای قهوه ای وجود دارد. روسیه تایمن و همچنین ماهی آزاد اقیانوس اطلس و اقیانوس آرام دارد. در نیمکره جنوبی، شیلی و آرژانتین تقریباً همه چیز ترکیبی هستند. من مطمئن هستم که ماهی های آزاد، قزل آلا و ماهی های آندروموس دیگری نیز وجود دارند که شاید حتی به آنها اشاره نکرده باشم. اگر فکرش را بکنید، این روی هر گونه ماهی که برای تخم ریزی به رودخانه محل تولدش مهاجرت می کند، از جمله بسیاری از ماهی های آب شیرین و گرمسیری کار می کند. این در دریاچه های بزرگ، که در حال حاضر از بسیاری از ماهی قزل آلا غیر بومی پشتیبانی می کند، کار خواهد کرد.
کیفیت محصول: هنگامی که ماهی ها به FRFF برمی گردند، حداکثر اندازه و شرایط اوج را دارند زیرا در شروع تخم ریزی خود هستند. آنها در فاصله کوتاهی در بالادست، به داخل یک کارخانه فرآوری شنا می کنند و به سرعت کشته می شوند، خارج می شوند و خونریزی می کنند. این تضمین می کند که باکتری ها شانس بسیار کمی برای آلوده کردن گوشت دارند. هر ماهیگیر آگاه بلافاصله پس از فرود صید همین کار را انجام می دهد و من می توانم به شما اطمینان دهم که این تفاوت زیادی در زمان تازه نگه داشتن آن ایجاد می کند. من شخصاً فیله های قزل آلا را قبل از پختن به مدت شش روز در یخچالم نگه داشته ام و هیچ بوی ماهی نداشتند. همچنین ماهی های موجود در بازار ماهی تازه را دیده ام که پس از یک روز ماندن در یخچال از قابلیت خوردن کمتری برخوردار است. این به این دلیل است که ماهی های صید تجاری مدت ها قبل از فرآوری می میرند. آنها در تورهای آبششی آویزان می شوند و وقتی وارد می شوند روی یخ می نشینند تا زمانی که تمیز شوند، گاهی اوقات در ساحل چند ساعت یا چند روز بعد. البته همه ماهیگیران تجاری از این شیوه‌ها پیروی نمی‌کنند، روش‌های ضبط زنده مانند ترول کردن به اندازه روش‌های مقیاس بزرگتر مانند توری دریفت در دریای آزاد سودآور نیستند.
پرورش در قفس خالص از یک محیط کنترل شده برای اطمینان از زندگی و رشد ماهی به اندازه و کیفیت بازار استفاده می کند. عواملی که باید کنترل شوند عبارتند از انگل هایی مانند شپش دریایی که توسط مواد شیمیایی کنترل می شوند. همچنین برای مبارزه با بیماری به این ماهی ها آنتی بیوتیک داده می شود، زیرا سیستم ایمنی آنها در اثر رژیم غذایی ماهی های پخته شده به خطر می افتد. این ماهی رندر شده همچنین فاقد کارتنوئید است تا رنگ گوشت را شبیه به آن کند
یک ماهی وحشی خواهد بود، بنابراین رنگ در خوراک گنجانده شده است. اگرچه این مواد شیمیایی همگی نقش خود را در تضمین کیفیت ماهی پرورش یافته ایفا می کنند، من شک دارم که واقعاً “کیفیت” ماهی را افزایش دهند.
انرژی مصرف شده:
FRFF به یک هچر اولیه با پمپ ها، هواده ها و ژنراتورهای پشتیبان نیاز دارد. همچنین به یک کارخانه فرآوری ماهی نیاز دارد. با توجه به اینکه ماهیگیری تجاری بیشتر به ماهیان پرورش داده شده در جوجه کشی متکی می شود، می توان گفت که هم ماهیگیری تجاری و هم پرورش در قفس توری به هچر و کارخانه های فرآوری نیاز دارند. حال بیایید به تمام کاربردهای دیگر انرژی در این دو صنعت فکر کنیم. مانند سوخت‌های فسیلی – برای قایق‌ها و ژنراتورها و همچنین برای تهیه همه آن خوراک. آیا ما منبع محدودی از انرژی فسیلی نداریم؟ یک جوجه کشی خوب طراحی شده می تواند به انرژی خورشیدی و آب بسنده کند، و یک کارخانه فرآوری می تواند در صورت نیاز توسط انسان با چاقوهای فیله تغذیه شود!
کاهش فشار بر ذخایر وحشی:
من نیازی به اثبات اینکه ماهیگیری تجاری یا آبزی پروری در قفس خالص به ذخایر ماهیان وحشی آسیب می رساند احساس نمی کنم. حتی افرادی که با انکار این حقایق پول در می آورند می دانند که این حقیقت دارد. من می توانم از مطالعات اخیر نقل قول کنم و آنها هم همینطور. اما به طور واقع بینانه، آسیب کافی قبلاً وارد شده است. این روش ها به طور بی رویه جمعیت ماهی های بومی را از بین می برند. فرقی نمی‌کند که چقدر مسیرها را می‌شماریم و نظارت می‌کنیم، یک تور آبششی می‌تواند کل مسیر تخم‌ریزی یک نهر کوچک را بگیرد. یک مزرعه ماهی نابجا می تواند کل یک حوضه آبخیز را در حالی که در آب های آلوده به شپش دریایی شنا می کنند، بکشد. درست است که عوامل دیگری بر ماهی های وحشی تأثیر می گذارد. ما همچنین باید آن مشکلات را برطرف کنیم.
FRFF تمام مشکلات مرتبط با روش های دیگر را حل می کند. ماهی های جوجه کشی خارج از استخر ژنی وحشی نگهداری می شوند. آنها در رودخانه شنا نمی کنند تا با ماهی های وحشی تخم ریزی کنند و به آرامی متغیرهای ژنتیکی را رقیق می کنند که به سازگاری کمک می کنند. هیچ رقابتی برای تخم ریزی شن وجود ندارد، هیچ قرمزی از بین رفته است. آنها در یک کارخانه فرآوری شنا می کنند، سپس ما آنها را می خوریم.
وقتی قفس های تور توسط آب و هوا یا حیوانات شکسته می شوند، ماهی ها فرار می کنند و وقتی بالغ می شوند در رودخانه های مجاور تخم ریزی می کنند. به همین دلیل است که ما اکنون ماهی قزل آلا اطلس را در اقیانوس آرام و قزل آلای رنگین کمان (یک گونه اقیانوس آرام) در اقیانوس اطلس داریم. ما نمی دانیم که چگونه این ممکن است بر جمعیت ماهی دولمی بومی تأثیر بگذارد زیرا این یک آزمایش مداوم است که ما تصمیم گرفته ایم روی اکوسیستم های شکننده این زمین انجام دهیم.
بدون زباله برای دفع:
در تمرینات مزرعه در قفس خالص، فضولات، مواد غذایی استفاده نشده و بقایای مواد شیمیایی در کف اقیانوس زیر قلم جمع می شوند. این باعث از بین رفتن هر گونه حیات دریایی در منطقه می شود. وقتی و اگر تجمع باعث ایجاد مشکل در عملیات شود، حرکت می کنند. دفع زباله های صنعتی توسط اقیانوس به صورت رایگان انجام می شود و بسیاری از صنایع از این واقعیت استفاده می کنند. از جمله بسیاری از کارخانه های فاضلاب شهری.
برداشت تبعیض آمیز:
وقتی ماهی قزل آلا را در اقیانوس می گیرید، از کجا آمده است؟ دویدن هزاران نفر در یک رودخانه دست نخورده شمالی؟ یا شاید یک نهر شهری آلوده، جایی که آخرین عضو بازمانده از یک نژاد منقرض شده بود. تشخیص بدون برچسب گذاری یا آزمایش DNA غیرممکن است. با FRFF، می‌توانید مطمئن باشید که ماهی‌هایی که برداشت می‌شوند برای آن هدف خاص در آنجا قرار داده شده‌اند.
من به این روش قبلاً اثبات شده ایمان زیادی دارم. خیلی ساده است. ارزان تر است. محصولی با کیفیت بالاتر تولید می کند. این به ما فرصتی می دهد تا ذخایر وحشی را نجات دهیم. اگر بتوانیم این ایده را در مقیاس بزرگ پیاده کنیم، اقتصاد ساده، شیوه های گران قیمت و ناپایدار کنونی را از تجارت خارج می کند. به جای یارانه دادن به این صنایع، دولت های جهان می توانند به روستاهای ساحلی برای ساختن آینده کمک کنند. کشورهای فقیر می توانند خودشان را تغذیه کنند. به جای مالیات از منابع دریا برای تولید ماهی برای کشورهای ثروتمند، می توانیم سلامت آب ها را بازیابی کنیم.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.