فعالیتهای مزرعهای فشارهای مختلفی را بر روی منابع آب و زمین، از جمله کاهش کمی و تخریب کیفی، بهویژه از دست دادن تنوع زیستی در زمینهای کشاورزی و در محیط طبیعی ایجاد میکند.
این آسیب منشأ متعددی دارد: (1) روشهای کشاورزی فشرده و خاکورزی، (2) کاربرد کودها و آفتکشها در مزارع کشت، واکس سفید (3) برداشت آب از رودخانه اوفانتو، (IV) جریانهای برگشتی آب تخریبشده به تالابها و سفرههای زیرزمینی، (v) برداشت بیش از حد از آب های زیرزمینی، (vi) ایجاد شوری در خاک های کشت شده، (vii) مصرف انرژی برای پمپاژ آب، و (viii) افزایش انتشار CO2 ناشی از مصرف انرژی مربوط به پمپاژ، حمل و نقل، ماشین آلات و غیره.
نسبت به این مشکلات زیست محیطی، انگیزه بسیار بیشتری برای شیوه های نوآورانه ناشی از کمبود مکرر تامین آب و چشم انداز کمبود و عدم اطمینان بیشتر در آینده است. این مشکلات به نوبه خود ناشی از محصولات با نیاز آبی بالا و شیوه های برنامه ریزی آبیاری است. چنین تصمیماتی اغلب تنها بر اساس برداشت کشاورزان است. سیستم ها و شیوه های آنها برای ارزیابی عملکرد واقعی و دستاوردهای کارایی نظارت نمی شود. هیچ پشتیبانی فنی سیستماتیکی برای برنامه ریزی و برنامه ریزی آبیاری روزانه یا فصلی کشاورزان در دسترس نیست.
علاوه بر این، شواهد دقیقی از ناکارآمدی مصرف آب در سطح مزرعه وجود دارد. بر اساس مطالعهای که در مورد شیوههای آبیاری کشاورزان در یک منطقه آبی نزدیک با ویژگیهای مشابه انجام شده است، هودی بی تی اس اغلب در طول فصل در چندین نوبت بین نیاز آبی محصولات و کاربردهای آبیاری ناسازگاری وجود دارد. اگرچه اعماق آبیاری فصلی به طور کلی ممکن است با تقاضای آب یک محصول مطابقت داشته باشد، کشاورزان اغلب در مراحل اولیه کشت کم آبیاری می کنند و در مراحل بعدی بیش از حد آبیاری می کنند.
بسیاری از زمانبندیها و عمق کاربرد ناکافی را انتخاب میکنند. هزینه راه اندازی خط تولید نوار تیپ چنین کاربردهای ناکافی ممکن است با توزیع نابرابر آب در مزرعه ترکیب شود، که اغلب به دلیل یکنواختی کم سیستم های آبیاری است – به خصوص زمانی که به درستی طراحی، ارزیابی و نگهداری نشود.
در نتیجه، مزرعه ممکن است تا 20٪ عملکرد و درآمد کمتری داشته باشد، همراه با ناکارآمدی بین 20 تا 40٪ به دلیل استفاده بیش از حد از آب (Zaccaria et al., 2010). به عنوان دلیل اصلی عدم تطابق، نوعی شیشه کوچک که چیزهای ریزشیوه های برنامه ریزی آبیاری تنها بر اساس ادراک و تجربیات کشاورزان است. نظارت بر وضعیت خاک یا آب گیاه، استفاده از برنامه ریزی آبیاری مبتنی بر ET یا هر تکنیک کمی دیگر وجود ندارد (ibid). این مطالعه یک مشکل کلی از شیوه های ناکارآمد آب را تأیید می کند، همانطور که در ادبیات فنی گسترده تر نیز یافت می شود.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.