هیچ “بهترین” محصول یکبار مصرف وجود ندارد. تأثیر محیطی هر محصول بسته به عواملی مانند مواد (کاغذ، پلاستیک، گیاهان)، نحوه تولید، سبک یا سنگین بودن و نحوه بسته بندی و حمل و نقل متفاوت است.
تنها راه برای دانستن اینکه آیا یک محصول از نظر زیست‌محیطی بهتر از دیگری است یا خیر، انجام یک ارزیابی کامل چرخه عمر برای هر یک و مقایسه اثرات انتشار کربن، انرژی، آب و آلودگی است.
مواد کمتر به معنای تأثیر کمتری بر محیط زیست است، بنابراین تا حد امکان از ظروف یکبار مصرف کاغذی تولد استفاده کنید یا محصولات سبک تر را انتخاب کنید که با پلاستیک یا کاغذ کمتر (اغلب نازک تر) ساخته شده اند. به عنوان مثال:
استفاده از لیوان یکبار مصرف کاغذی نازک تر همچنان کار را انجام می دهد، اما با پلاستیک کمتر.
به جای ارائه کارد و چنگال و دستمال های یکبار مصرف از قبل بسته بندی شده، به مشتریان اجازه دهید کالاهایی را که می خواهند انتخاب کنند.
اما بسته بندی را فقط تا حدی کاهش دهید که بتواند از مواد غذایی در برابر آسیب یا فاسد شدن محافظت کند. ردپای کربن غذا اغلب به طور چشمگیری بزرگتر از بسته بندی است، بنابراین اولویت اصلی جلوگیری از هدر رفتن مواد غذایی است.
محصولات ساخته شده از مواد بازیافتی تقریباً همیشه از نظر زیست محیطی بهتر از محصولات ساخته شده از محتوای بکر – در همان نوع مواد هستند. اگر به دنبال یک لیوان نوشیدنی کاغذی هستید، یک لیوان یکبار مصرف کاغذی کوچک با محتوای بازیافتی بهتر از یک لیوان کاغذی بکر است. اگر به دنبال یک لیوان نوشیدنی پلاستیکی هستید، همین امر صدق می کند: پلاستیک بازیافتی بهتر از پلاستیک بکر است. هر چه درصد محتوای بازیافتی بیشتر باشد، بهتر است.
اما اگر به دنبال یک فنجان نوشیدنی هستید و هم نسخه های پلاستیکی و هم کاغذی را در نظر می گیرید، واضح نیست، زیرا تغییرات زیادی در نحوه ساخت کاغذ و پلاستیک وجود دارد. ممکن است یک ظروف یکبار مصرف کاغذی ردپای کربن بیشتری نسبت به لیوان پلاستیکی بکر داشته باشد (یا برعکس). برای اینکه مطمئن شوید، به یک مقایسه ارزیابی چرخه عمر هر محصول نیاز دارید
علاوه بر این، محصولات “کمپوست پذیر” می توانند برای محیط زیست بدتر از محصولات غیر قابل کمپوست باشند، زیرا آنها از مواد زیستی مانند ذرت ساخته شده اند که برای رشد، پردازش و حمل و نقل به شدت به ورودی های مبتنی بر سوخت فسیلی متکی هستند. و پلاستیک هایی که دارای برچسب “کمپوست پذیر” یا “زیست تخریب پذیر” هستند بعید است که آلودگی پلاستیکی در اقیانوس ها را کاهش دهند، زیرا مشخص نیست که آنها به راحتی در محیط های دریایی تجزیه می شوند.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.