ساعت‌های جیبی استوانه‌ای فرانسوی یا ساعت violet زنانه شکل نورنبرگ شناخته شده‌تر شد که در اوایل قرن شانزدهم ساخته شد و عموماً توسط مردان استفاده می‌شد.
باز هم، هزینه ها و کار ساخت آن را به کالایی لوکس تبدیل کرد که فقط برای ثروتمندترین طبقات اجتماعی در دسترس بود.
بنابراین عجیب نیست که ببینیم امروزه ساعت‌ها در جواهرفروشی‌ها مورد پرستش قرار می‌گیرند و همچنان نوعی مهره هستند که طبقات مختلف اجتماعی را متمایز می‌کنند.
ساعت مچی: کوچک‌سازی کامل چرخ‌دنده‌ها و مکانیسم‌ها به اندازه‌های کوچکی رسید که می‌توان آنها را به یک کره کوچک تبدیل کرد و به راحتی روی مچ دست حمل کرد.
سنت اولیه مردانه مبتنی بر ساعت جیبی بود و بنابراین این زنان بودند که ساعت‌های مچی را به عنوان جواهرات یا مهره‌های تزئینی مد می‌کردند.
جنگ جهانی اول باید ظاهر می شد تا انسان به کاربردی بودن ساعت مچی روی مچ دست خود پی ببرد. از آن زمان به بعد به طور نامشخصی بین مردان و زنان گسترش یافته است.
تا دهه 1970، ساعت‌های مچی آنالوگ بودند و سوزن‌هایی داشتند که مرسوم بود که چرخ یا بند را به آن بچرخانند تا مکانیزم آن متوقف نشود. امروزه، بیشتر ساعت‌ها، چه دیجیتال و چه آنالوگ، دارای سلول یا باتری کوچکی هستند که انرژی کافی را مدیریت می‌کند تا بتوان مدت زمان مکانیزم را برای چندین سال ادامه داد.
7- ساعت هسته ای یا ساعت اتمی: به دنبال بالاترین دقت ممکن، انواع مختلفی از ساعت ها ایجاد و ساخته شده اند که خواندن آنها را بر اساس فرکانس تشدید اتمی استوار می کند.
آنها نوسان هسته ای عناصری مانند سزیم، آلومینیوم یا جیوه را اندازه گیری می کنند. این نوسانات توسط یک سیستم الکترونیکی بسیار حساس و دقیق شناسایی می شوند که اطلاعات مذکور را به فواصل زمانی تبدیل می کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.