زغال سنگ سخت امروزی از این سرخس ها، خزه های چاقو و دم اسبی در طی میلیون ها سال تشکیل شده است.
به دلیل تغییر آب و هوا، گیاهان مردند و در باتلاق ها افتادند و در آنجا از آب اشباع شدند.
چون به همین دلیل اکسیژن بیشتری به مواد گیاهی رسوب داده شده نمی رسید، تجزیه کامل امکان پذیر نبود. با گذشت زمان، لایه‌هایی از ماسه و گل روی مواد آلی رسوب می‌کنند.
در طی میلیون‌ها سال، رسوبات گیاهی به لایه‌های عمیق‌تر و عمیق‌تری از پوسته زمین رفتند و باعث افزایش فشار و دما شدند.
در نتیجه، واکنش های شیمیایی رخ می دهد که در آن اکسیژن و هیدروژن از هم جدا می شوند و نسبت کربن نسبت به سایر عناصر افزایش می یابد. به این فرآیند زغال زایی می گویند.
هر چه کربن شدن بیشتر پیشرفت کند، اکسیژن و هیدروژن کمتری در زغال سنگ وجود دارد. بسته به مدت زمان کربنیزاسیون، ذغال سنگ نارس رخ می دهد، سپس زغال سنگ، زغال سنگ سخت و در نهایت گرافیت.
زغال سنگ یک محصول نسبتاً جدید از تشکیل زغال سنگ است که در دوره کرتاسه و سوم 20 تا 40 میلیون سال پیش منشأ می گیرد. در نتیجه، تنها توسط چند لایه دیگر از رسوب پوشیده شده است و می توان تا حد زیادی زیر زمین استخراج کرد.
رنگ آنها عمدتا قهوه ای مایل به سیاه است، آنها ساختاری کاملاً فیبری و چوب مانند دارند و تا 50٪ آب دارند. ارزش حرارتی آنها یک سوم بیشتر از زغال سنگ است.
مهم ترین ذخایر زغال سنگ در آلمان در خلیج کلن (= منطقه معدنی رانی)، نزدیک هلمشتد و هال لایپزیگ (= منطقه معدنی آلمان مرکزی)، در لوزاتیا سفلی (= منطقه معدنی لاوسیتز)، در فرورفتگی هسین پایین و در فلات بالا
ذخایر بزرگ دیگری در بسیاری از کشورهای جهان وجود دارد: به عنوان مثال در اروپای شرقی و جنوب شرقی، در روسیه (حوضه مسکو، اورال، سیبری)، در ایالات متحده آمریکا، در چین و استرالیا.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.